अस्पतालका अध्यक्ष केबी रानाले गरे बागलुङका सिनियर अहेव माथी दुर्व्यवहार

राजनीतिक रुपमा अध्यक्षको नियुक्ती पाएका केबी रानाले प्रदेश सरकारको आदेशको पालना गर्नु त कहाँ हो कहाँ ? उल्टै तँ तँ र म म जस्ता शब्दहरुको प्रयोग गरेर जस्ले जे आदेश दिए पनि म मान्दिन भन्न थाले । एउटा अस्पतालको अध्यक्षले मुख्यमन्त्रीलाई चिन्दिन, उनको पत्र पनि मान्दिन भनेर सार्वजनिक रुपमा भन्न भ्याए ।

कविता शाक्यमाथि केबी रानाको निरन्तर दुर्ब्यबहार
कविता शाक्य २० वर्षदेखि नागरिकको स्वास्थ्य सेवामा काम गरिरहेकी छिन् । तर दुःखको कुरा २०७१ साल असार १९ गत अस्पतालकै कामको क्रममा काठमाडौं गएर बागलुङ फर्कँदै गर्दा उनी चढेको माइक्रोबस तनहुँको दमौली नजिकै दुर्घटना भयो । त्यसयता कविताले निकै सकसपूर्ण जीवन बिताइरहेकी छिन् ।

दुर्घटनामा परेर घाइते भएपछि अस्पतालमा उनले सक्दो काम गरिरहिन् । उनको खुट्टाले मात्र काम गर्दैन । हात राम्रोसंग चल्छन् । उनले हातले गर्ने काम सबै गरिरहिन् । तर अस्पतालका अघ्यक्षले उनलाई बारम्बार मानसिक रुपमा प्रताडित गर्न खोजे, एक्लै भेट्दा होस् वा बाटोमा देख्दा होस् “तिमी राजिनामा दिएर घर नबसेर के खान काम गर्न हिडेको, हामीलाई त ईनर्जेटिक मान्छे चाहिन्छ’ भनेर अपमान गर्न थाले। त्यतिखेर कविताको मन निकै रोयो ।

कविताले भनिन्, ‘हेर्नुहोस् केबी दाई तपाईले मलाई यसरी बारम्बार अपमान नगर्नुहोस् । म रहरले अपांग भएको हैन । म अस्पतालकै कारणले अपांग भएको हो । अहिले अपांगलाई आरक्षणको कुरा उठेको छ । मलाई मेरो अधिकार राम्रोसंग थाहा छ, अपांगलाई हुने संवैधानिक हक़ पनि थाहा छ । तपाईले यसरी बाटोबाटोमा राजिनामा मागेर म राजिनामा दिन्न । बरु मलाई अपांगमैत्री वातावरणको सिर्जना गर्नुहोस् ।”

तर अध्यक्ष केपी रानाले कविताको माग पुरा गर्नु त कता हो कता ? उल्टै धम्की दिने गर्न थाले । दुर्घटनामा परेर कविताको श्रीमान तीर्थराज श्रेष्ठ र नाबालक छोरा घाइते भए । उनीहरुले एक छोरा पनि गुमाए । दुर्घटनाको ४ महिनापछि आफ्नो उपचाक संकेत कविता जिल्ला फर्किएर अस्पतालमै काम गर्न फर्किन । किनकी यो उनको बाघ्यता पनि थियो । आफ्नो उपचारको निम्ति पनि उनलाई काम गर्नुथियो । हो, उनले अन्य व्यक्तिहरुले जसरी वा पहिलेको जस्तो फटाफट काम गर्न सक्ने स्थिति त थिएन। तर हातले गर्नसक्ने अन्य कैयो कामहरु भने गर्न सक्छिन् ।

पुस २४ गते अपांगमैत्री कामकाज गरिपाउँ भनेर कविताले अस्पतालमा कार्यालयलाई निवेदन दिईन् । गण्डकी प्रदेशका स्वास्थ्यमन्त्री, निर्देशकदेखि अन्य उच्च पदस्थमार्फत अस्पतालमा अपांगमैत्री वातावरण तयार गर्ने बचन पाइरहिन् । तर, २०७६ भाद्र २७ गतेदेखि अस्पताल समितिको बचन उल्टियो । उनलाई हाजिरी गर्न रोकियो । तिनै अध्यक्ष केबी रानाले कविताको हाजिर रोक्न लगाए ।

“मन्त्री सन्त्री को हो ? म चिन्दिन, म कसैलाई चिन्दिन तर म यो कवितालाई यो अस्पतालमा राख्न सक्दिन, त्यसको हात पनि चल्दैन, खुट्टा पनि चल्दैन, त्यस्ता ज्यूँदो लाश मलाई चाहिन्न” भन्दै अध्यक्ष राना उफ्रिए । यसरी अध्यक्ष नै कसैलाई नटेरी रन्किएपछि कविताको आफ्नो शारीरिक क्षमता अनुसारको सपना फेरि अपुरो नै भयो ।

धौलागिरी अञ्चल अस्पताल बागलुङका अध्यक्ष रानाको यस्तो अपमानजनक व्यबहारका बारेमा सार्वजनिक रुपमा टिकाटिप्पणी हुन थालेपछि गण्डकी प्रदेश सरकारले एउटा चिठी लेखेर अपांग स्वास्थ्यकर्मीको माग पूरा गर्न आदेश दियो । यसप्रकारको गण्डकी प्रदेश सरकारले चिठी पठाएपछि अस्पतालले छलफलका लागि हाँजिर हुन कवितालाई चिठी लेखे । उनी गए

छलफलका क्रममा अञ्चल अस्पताल बागलुङका अध्यक्ष केबी रानाले भने, ‘ल भन कुरा माथि नै पुगेछ । तिम्रो माग के हो ?’ कविताले विगतमा जस्तै आफ्नो माग दोहोर्याइन, ‘हेर्नुहोस् म हातले राम्रोसंग काम गर्न सक्छु । जस्तो कि ह्वीलचियरको सहारामा पनि गर्न सकिने निःशुल्क औषधि वितरण, बिमा क्लेम, डट्सको औषधिहरु साथै बिरामी जाँच्ने काम पनि गर्न सक्छु । अपांग हुँदैमा काम गर्न नै नसक्ने भन्ने हैन । मसंग हिम्मत छ। म काम गर्छु । तपाईले राजिनामा दे, घरै बस, तेरो हातखुट्टा चल्दैन भनेर अपमान नगर्नुहोस्, मेरो हात राम्रोसंग चल्छ।’

कविताको कुरा सकिन नपाउँदै, एकाएक राना जंगिए, ‘तिमीले भनेर हुन्छ ? तिमीले मागेर हुन्छ ? तिम्रो ईच्छाले हुन्छ ? तिमी जे गर्न सक्छौ गर अदालत जाने भए पनि जाउ तर म तिमीलाई एक राख्दिन, दुई राख्दिन।’

केबी रानाको यस्तो आक्रोशको जवाफ र व्यवहार देखेपछि कविता शाक्यले मसिनो स्वरमा भनिन्, ‘म सरकारी कर्मचारी हो, तपाई अध्यक्ष हो । मेरो हाकिम तपाई हैन । तपाई यस्तो नभन्नुहोस् । गण्डकी सरकारले पनि मलाई व्यवस्थापन गर्न भनेर चिठी पठाएको छ। तपाईले चिठीको अपमान गर्न पाउनुहुन्न ।”

कविताको कुरा के सकिएको थियो, केबी राना फेरि जंगिए, ‘को हो त्यो मुख्यमन्त्री ? म मुख्यमन्त्री सुख्यमन्त्री चिन्दिन।’ अब त उनी तँ तँ र म म भन्दै तल्लो स्तरमा मै उत्रिए ।