गुल्मीका एक बालक, सचिन परियारको जीवनले नेपाली समाज र सोसल मिडियाको गैरजिम्मेवारीपूर्ण व्यवहारमाथि गम्भीर प्रश्न खडा गरेको छ। “भाइरल” बन्ने नाममा उनले आफ्नो बाल्यकाल गुमाउनुपर्‍यो। उनको व्यक्तिगत जीवन, शिक्षा, र स्वाभाविक विकासलाई बेवास्ता गर्दै मनोरञ्जनको माध्यम बनाइएको यस घटनाले समाजमा व्यापक बहस सुरु गराएको छ।

सचिनको बाल्यकालमाथिको अन्यायसचिन परियारको कथा गुल्मी सदरमुकाम तम्घासबाट सुरु हुन्छ। शारीरिक र मानसिक रूपमा विशेष खालका सचिन आफ्नो जीवन आफ्नै सुरमा बिताइरहेका थिए। तर, कसैले उनको भिडियो सोसल मिडियामा राखेपछि उनको जीवनले एक अस्वाभाविक मोड लियो। बोल्ने शैली र लवजलाई मनोरञ्जनको खुराक बनाउँदै उनलाई “भाइरल” बनाउने काम सुरु भयो। यसले उनको प्राकृतिक विकासलाई अवरोध मात्र गरेन, उनको स्वाभाविक बाल्यकाललाई पूर्ण रूपमा लुट्यो।

शोषणको कहालीलाग्दो कथा सचिनमाथि भएको शोषण केवल अनजान मिडिया प्रयोगकर्ताबाट सीमित रहेन। उनका आफ्नै बुवाले समेत उनलाई श्रम शोषणको चक्रमा फसाएका थिए। बिरामी हुँदा पनि चन्दा उठाउनका लागि प्रयोग गरिन्थ्यो। महोत्सवहरूमा सहभागी गराउने, नाच्न र गाउन लगाउनेजस्ता गतिविधिले उनको स्वास्थ्यलाई गम्भीर रूपमा असर पुर्‍यायो।

सेन्सेसनल बनाउने होड सोसल मिडियामा भिडियो खिचेर उनलाई भाइरल बनाउने होडले सचिनलाई सर्कसको प्राणीझैं व्यवहार गर्‍यो। उनका व्यक्तिगत क्षमताको सम्मान गर्नुको सट्टा उनलाई हाँसोको पात्र बनाइयो।

अभिभावकीय गैरजिम्मेवारी सचिनकी आमाले छाडेर गएपछि उनका बुवा तेजेन्द्रले नयाँ आमा ल्याए। तर, यो परिवर्तनले उनको जीवनमा थप समस्याहरू ल्यायो। बुवाले सचिनलाई आर्थिक लाभको साधनका रूपमा प्रयोग गरे। यसबीच, सचिनले स्नेह र सुरक्षाको अभाव महसुस गरिरहे।

मृत्युले खोलिदिएको यथार्थ अन्ततः, ती निर्दोष बालकले बाल्यकाल मात्र होइन, आफ्नो जीवन नै गुमाए। उनको निधनले नेपाली समाजलाई यस्ता घटनामाथि पुनर्विचार गर्न बाध्य बनाएको छ। गरिबी, सामाजिक विभेद, र कमजोर अभिभावकत्वले सचिनजस्ता थुप्रै बालबालिकाको जीवनमा विनाश निम्त्याइरहेको छ।

सचिन परियारको जीवनको यो दुखद अन्त्यले हामी सबैलाई बालबालिकाको अधिकार र सुरक्षाको विषयमा गम्भीर बन्न प्रेरणा दिनुपर्छ। यस्ता घटना दोहोरिन नदिनका लागि समाज र राज्यको संयोजनमा ठोस कदम चाल्न ढिला गर्नुहुँदैन।