Kapuri Online
  • होमपेज
  • समाचार
  • कपुरी विशेष
  • स्थानीय
  • समाज
  • विदेश
  • राजनिति
  • विचार
  • शिक्षा
  • स्वास्थ्य
  • खेलकुद
  • मनोरञ्जन
  • अन्य
    • कृषि
    • प्रवास
    • माैसम
    • चाडपर्व
    • राशिफल
    • सम्पादकीय
No Result
View All Result
  • होमपेज
  • समाचार
  • कपुरी विशेष
  • स्थानीय
  • समाज
  • विदेश
  • राजनिति
  • विचार
  • शिक्षा
  • स्वास्थ्य
  • खेलकुद
  • मनोरञ्जन
  • अन्य
    • कृषि
    • प्रवास
    • माैसम
    • चाडपर्व
    • राशिफल
    • सम्पादकीय
No Result
View All Result

kapurionline, kapuritoday, kapurinews, lumbini news, pradesh today, madhesh today, nepaltoday, news today
No Result
View All Result

आत्तिनुपर्दैन, भाइरसलाई जितिन्छ सकिन्छ धैरे निको भएका छन : आइसोलेसन अनुभव


प्रदेश सांसद  कानौडियाको स्वकीय सचिवमा कोरोना पुष्टि

साउन १४ गते बेलुकी ८ बजे खाना खाँदै थिए । कुनै नचिनेको नम्बरबाट फोन आयो र भनियो । तपाईको कोभिड-१९ पोजेटिभ आएको छ । तपाई आधा घण्टाभित्र तयार हुनु होला कोभिड हस्पिटल लान एम्बुलेन्स घरमा नै लिन आउँछ । मैले १२ गते कोभिड-१९ परिक्षण गर्न दिएको थिए । मैले भेटेका एकजना चिकित्सकलाई कोरोना भएपछि शंका लागेर परीक्षण गराए । परिणाम कोभिड पोजेटिभ आयो ।

त्यो फोनसँगै म पसिनै पसिना भए । म अत्तालिए । टाउको भारी जस्तो भयो । चारैतिर अन्धकार छायो । घरको छत झरेर थिचेजस्तो भयो । आमा छाती पिटीपिटी रुन थाल्नुभयो । श्रीमती र छोरी डाको छोडेर रुन थाले । मलाई पनि आँशु आउन नखोजेको हैन ।

तर। म आफैं कमजोर भए भने घरमा अरुलाई नकारात्मक असर पर्छ भन्ने सोचे । मनभरि निराशा, डर र त्रास भए पनि मनोबल उच्च राखे । केही सर-सामान झोलामा हाल्दै थिए । एम्बुलेन्स घर अगाडि नै आइसकेछ । जे भए पनि कोभिड आइसोलेसन हस्पिटलमा जानु नै थियो । त्यसपछि रुँदै गरेका आमा, श्रीमती र छोरीलाई सम्झाई बुझाई गर्दै झोला बोकेर भारी मनका साथ म एम्बुलेन्स चढंे र केहीबेरमा बिराटनगरबाट कोभिड आइसोलेसन हस्पिटल गोठगाँउ पुगे ।

त्यो रात मेरो जीवनको अलग्लै क्षण थियो । मलाई त कोरोना भयो म यसलाई जित्छु भन्ने विश्वास थियो । तर चिन्ता घरमा क्यान्सर लागेकी आमा र सानी छोरीको थियो । रात भरी मनमा अनेक कुरा आए । चीनको बुहान देखी म सम्मको कोरोनाको यात्रा पनि सम्झिए । कोभिड अस्पतालमा इन्टरनेट भएकाले श्रीमतिलाई म्यासेन्जरमा फोन गरे । फोन त उठाइन् तर बोल्न सकिनन् भक्कानु छोडेर रोइन मात्र । छोरीलाई देखाउ भने छोरी निदाई सकेकी रहेछिन् । छोरी र श्रीमतीको मुख हेर्दे दरो मन पारी फोन काटे ।

आफुलाई एक्लो महसुस गरे । एउटा कोठा, भवन वरिपरि नेपाली सेनाको पहरा, म जस्तै अन्य संक्रमित पनि, अर्को दुनियामा भएको जस्तो भान भयो मलाई । तैपनि हिम्मतमा अलिकति पनि कमी आउन दिइनँ । म विचलित भइनँ । रातभर घरपरिवारको चिन्ताले आगोले झै मन पोलिरह्यो । राम्रोसँग निदाउन सकिनँ ।

चिन्ता नलिउ भन्दा पनि मनमा अनेक प्रकारका कुराहरु आइहाल्थे । तर, रोगसँग लड्न आत्मबल पनि चाहिन्छ भन्ने मैले बुझेको थिएँ । र सबै कुरा बिर्सिएर भए पनि आत्मबल र आत्मविश्वासमा कमी हुन दिइनँ । आफूले आफैंलाई सम्हालें । दह्रो बनाएँ ।

म अलि बोलैल्या स्वभावको भएकाले भोलिपल्टदेखि विस्तारै एडजस्ट हुँदै गएँ । अन्य संक्रमितहरुसँग कुराकानी गर्न थालें, घुलमिल हुन थालें । बिहान बेलुका शारीरिक व्यायाम गर्न थालें । तर, मनमा श्रीमति, आमा, छोरी र बुबालाई पनि संक्रमण भयो भने के गर्ने भनेर एक प्रकारको डर भने थियो । परिवारमा कोरोना संक्रमणको जोखिम पनि उच्च थियो ।

तीन दिनपछि घरका अन्य सदस्यहरुमा कोरोना संक्रमण नभएको सूचनाले मेरो चिन्ता र तनाव आधा मात्र भयो । मनको भारी बिसाएझैं हलुंगो भयो । मैले आइसोलेसनमा कुनै पनि प्रकारको शारीरिक अस्वस्थ्यता भोग्न परेन । मलाई कुनै पनि प्रकारको कोरोनाको लक्षण देखिएन । त्यसैले, कोरोना लाग्दा कस्तो हुन्छ भनेर शारीरिक अस्वस्थ्यताको अनुभूति गरिनँ । म शारीरिकरुपमा आवरणमा ठीक भए पनि मलाई भित्र मनमा म त कोरोना संक्रमित पो हो त भन्ने कुराले बेला-बेला भने झस्काउँथ्यो । तर, म सकेसम्म छिटो कोरोनालाई जित्न चाहन्थें । ठीक हुन चाहन्थें । हस्पिटलबाट बिदा लिन चाहन्थें ।

आइसोलेसनमा सबैका आ-आफ्ना पीडा थिए । अधिकांशका अनुहार मलिन देखिन्थे । कोही घर परिवारसँग फोनमा रोइरहेका हुन्थे । मैले त्यहाँ कमजोर आत्मबल भएका घेरैलाई सम्झाई बुझाई पनि गरंे । जीवन दर्शन बताएँ । जुन कुराले उनीहरु खुसी भए ।

आशावादी भएर जीउनुपर्छ र भविष्यका लागि बाँच्नुपर्छ भन्ने सन्देश प्रवाह गरें । मानसिक कमजोरीमा रहेका संक्रमितलाई एक प्रकारले मैले माया, प्रेम, स्नेह, हौसला र प्रेरणा प्रदान गरें । जुन कार्यले मलाई आफूलाई पनि मानसिकरुपमा स्वस्थ्य रहन सघाउ पुर्‍यायो ।

बाहिरबाट हेर्दा आइसोलेसनमा बस्न सजिलो देखिन्छ । तर, यथार्थमा गाह्रो छ । यद्यपि मैले प्रदेश नं. १ कै सुविधासम्पन्न आइसोलनमा बस्ने अवसर पाएकाले भौतिक समस्या कमै दुःख सामना गर्नुपर्‍यो ।

मेरो भोगाइमा आइसोलेसनमा भौतिक र शारीरिक समस्याभन्दा मानसिक समस्याले मानिसलाई धेरैभन्दा धेरै पिरल्दोरहेछ । मानिसको टाउको नै उसको निर्देशक भएकाले मानसिक तनाव, डिप्रेसन, तनाव, चिन्ता रोग, अनिन्द्रा आदि भोग्नुपर्ने रहेछ । यो भोगाइको डिग्री भने व्यक्तिपिच्छे फरक हुने रहेछ ।

म विस्तारै मानसिकरुपमा सबल हुँदै गएँ । मैले कोरोनासँग लडेर जित्नुपर्छ भन्ने दृढ सकल्प लिएँ । तर, धेरै संक्रमितहरु आत्मबल र हौसलाकोे कमीमा आत्तिने, तर्सिने, बर्बराउने, चिच्याउने गरेकोसम्म मैले देखें ।

सरकारले कोरोनाको बारेमा नागरिकलाई सचेत गराउने बहानामा मानिसमा भ्रम र त्रास उत्पन्न भएको रहेछ । कोरोनालाई बाहिर जति हाउगुजी बनाइएको छ, त्यति डराउनुपर्ने रोग होइनरहेछ । कोरोनाले मरेभन्दा बढी मानिस त सामान्य रुघाखोकीले मर्छन् । यो त सामान्य फ्लु मात्र रहेछ भन्ने महसुस गरें ।

बरु कोरोना शक्तिशाली देशको कर्पोरेट बिजनेस, राजनैतिक दाउपेज र अन्य सत्ता सञ्चालकका स्वार्थसँग जोडिएको महसुस गरें । कोरोनाबाट सृजित आतंक गलत सूचनाका कारण हो भन्ने पनि अनुभूति गरें ।

सत्य पत्ता नलागुञ्जेल सबै मानिस भ्रममा नै पर्दा रहेछन् । कोरोनाको यथार्थ र सत्य टाढा हुँदा मानिसले दुःख भोग्नु परेको रहेछ । कोरोनाको औषधी छैन भन्ने मनोविज्ञानले संक्रमितलाई पिरोलेको देखें ।

कोरोनाले स्वस्थ्य र उमेरदारी मानिसलाई रुधाखोकी लागे जति पनि असर र प्रभाव पर्दैनरहेछ । कोरोनासँग बुढाबुढी, दीर्घरोगी र केटाकेटीहरु सतर्क हुनुपर्ने अरु डराउन नपर्ने रहेछ भन्ने महसुस गरें ।

सरकारले आइसोलेसन त बनायो । तर, देश अनुसारकै । गर्न सक्ने र सम्भव हुने कुरामा पनि सरकार चुकेको छ । सरकार थप जिम्मेवार र जवाफदेही बन्न जरुरी छ ।

मैले आइसोलेसनमा प्रमुख चारवटा समस्या देखें

१) स्वास्थ्य समस्या, २) भौतिक समस्या ३) मानसिक समस्या र ४) संक्रमण निको भएपछि समाजमा हुने पुनर्स्थापकीय समस्या ।

मानिस आइसोलेनमा एक दिन खान पाएन भने मर्दैन । तर, एकछिन टाउकोले काम गरेन भने मर्न सक्छ । संक्रमितलाई हुने स्वास्थ्य र भौतिक समस्यालाई केही हदसम्म सरकारले सम्बोधन गरेको छ । तर, मनोचिकित्सक, मनोसामाजिक र पुनस्र्थापकीय परामर्शलाई सम्बोधन गर्नुपर्ने आवश्यकता छ । त्यसको उचित प्रवन्ध हुन नसक्दा दुर्घटनाको जोखिम बढेको छ ।

यो दुर्घटनाबाट बच्न सरकारले मजस्ता संक्रमितलाई हुने साइकोसिस, मेनिया र एडजस्टमेन्ट डिसअर्डर आदिजस्ता समस्याका बारेमा बुझाउन र काउन्सिलिङ गर्न सके संक्रमितलाई सजिलो हुन्थ्यो भने कतिपयकोे अनाहकमा ईहलिला समाप्त हुने थिएन । यसमा सरकारले हटलाइन सेवा वा अन्य केही साधनमार्फत् मनोचिकित्कद्धारा काउन्सिलिङ गर्नु पर्ने जरुरी देखे मैले ।

साउन २१ गते बिहीबार पुनः गरिएको मेरो रिर्पोट नेगेटिभ आयो । यो क्षण मेरा हर्षका आँशु बगे । कतिखेर घर पुगेर परिवारसँग भेट गरौं भन्ने भयो ।

मैले कोरोना संक्रमणपश्चात जुन आत्मबल, दृढविश्वास र सकारात्मक सोच लिएँ । त्यसैले नै मलाई कोरोनाबाट मुक्त गरायो । मैले कोरोनालाई जितें । मैले आत्मवल, धैर्यता र विश्वास गुमाइनँ र कोरोनालाई हराएरै छाडे ।

अन्तमा,

आम मानिसलाई मेरो अनुरोध छ । समाजमा कोरोना निको नहुने भ्रम छ, तर कोरोना निको हुन्छ । सकेसम्म कोरोना लाग्नबाट बचौं । यदि कोरोना लागि हालेमा सामान्यरुपमा लिनुहोस् । कोरोना लाग्छ वा लाग्यो भनेर नआत्तिनुहोस् । आत्मबल कमजोर नबनाउनुहोस् । धैर्यवान बन्नुहोस् । कोरोना अरु सामान्य रोग जस्तै भएकाले यसलाई जित्न सकिन्छ भन्ने विश्वास गर्नुहोस् । अरुबेलाजस्तै नियमित दिनचर्या व्यतीत गर्नुहोस् । आफूलाई जे गर्दा मनमा आनन्द हुन्छ त्यही गर्नुहोस् । बारम्बार कोरोनाको बारेमा सोचिरहने, संक्रमण हुन्छ कि भन्ने लाग्ने र संक्रमण भयो भने उपचार छैन मरिन्छ होला भनेर कहिलै नसोच्नुहोस् ।

रोग जोकोहीलाई पनि लाग्न सक्छ । संक्रमित र उसको परिवारलाई छिः छिः दुरदुर नगरी प्रेम, स्नेह, माया, ममता, हिम्मत, आँट र हौसला प्रदान गरौं । हेयको दृष्टिले हेरी अमानवीय व्यवहार नगरौं । २१ औं शताब्दीको शिक्षित, सभ्य र चेतनशील समाजको परिचय दिउँ । निकृष्ट र अमानवीय व्यवहार नगरौं । समाजमा सवै जिम्मेवार बनौं । संक्रमितको मनोवल उच्च राख्न सहयोग गरौं ।

संक्रमितले पनि हरेक पल सकारात्मक सोच शरीरमा सञ्चार गरी नकारात्मक कुराहरुबाट टाढा बसौं । संक्रमित स्वयं रोगसँग लड्नुपर्ने भएकाले हरेक प्रकारले आफूले आफैंलाई जित्नुपर्छ । कहिलै आफूसँग हार्नु हुँदैन । त्यसैले सकारात्मक विचार, उच्च आत्मबल, हौसला र प्रेरणा नै कोरोनालाई जित्ने औषधी हो भन्ने बुझ्नुपर्छ ।

तपाईको प्रतिक्रिया

संबन्धित खबर

वडाध्यक्ष अर्यालद्धारा स्काउटका विद्यार्थीलाई शैक्षिक तथा खेलकुद सामग्री प्रदान

वडाध्यक्ष अर्यालद्धारा स्काउटका विद्यार्थीलाई शैक्षिक तथा खेलकुद सामग्री प्रदान

शिवराज ३ मा बाली उपचार शिविर सम्पन्न

शिवराज ३ मा बाली उपचार शिविर सम्पन्न

तीन दिने नगर स्तरीय जनचेतनामूलक कार्यक्रम सुरु

तीन दिने नगर स्तरीय जनचेतनामूलक कार्यक्रम सुरु

सन्धिखर्क नगरपालिका वडा न.३ को वडा कार्यलय तथा बराहनेटा आधारभुत स्वास्थ केन्द्र भबनको उदघाटन सम्पन्न

सन्धिखर्क नगरपालिका वडा न.३ को वडा कार्यलय तथा बराहनेटा आधारभुत स्वास्थ केन्द्र भबनको उदघाटन सम्पन्न

सर्वोच्च अदालतलद्वारा पारासिटामोल जस्ता अतिआवश्यक औषधि सहजरूपमा उपलब्ध गराउन सरकारको नाममा आदेश जारी

सर्वोच्च अदालतलद्वारा पारासिटामोल जस्ता अतिआवश्यक औषधि सहजरूपमा उपलब्ध गराउन सरकारको नाममा आदेश जारी

जनगणनाको प्रारम्भिक नतिजा यही माघ १२ गते बुधबार भर्चुअल रुपमा पत्रकार सम्मेलन गरी सार्वजनिक गरिने

जनगणनाको प्रारम्भिक नतिजा यही माघ १२ गते बुधबार भर्चुअल रुपमा पत्रकार सम्मेलन गरी सार्वजनिक गरिने

ताजा समाचार

सांसद अरुणकुमार चौधरी पक्राउ

सांसद अरुणकुमार चौधरी पक्राउ

धनुषा : प्रहरी हिरासतबाट भागेका ६ जनामध्ये थप एक जना पक्राउ

धनुषा : प्रहरी हिरासतबाट भागेका ६ जनामध्ये थप एक जना पक्राउ

भाइ किन भनेको भन्दै धनगढीमा युवकमाथि सामूहिक आक्रमण

भाइ किन भनेको भन्दै धनगढीमा युवकमाथि सामूहिक आक्रमण

कारबाहीको डरले उप-मेयरले भनिन्- एमालेमै बस्छु

कारबाहीको डरले उप-मेयरले भनिन्- एमालेमै बस्छु

म अभिमन्यु होइन, मौनता आजसम्म मात्रै हो : रवि लामिछाने

म अभिमन्यु होइन, मौनता आजसम्म मात्रै हो : रवि लामिछाने

रवि लामिछानेलाई गृह दिन अदालतको पूर्णपाठ कुर्नु पर्दैन : ओली

रवि लामिछानेलाई गृह दिन अदालतको पूर्णपाठ कुर्नु पर्दैन : ओली

हाम्रो बारेमा

कपुरी अनलाइन डटकम
शिवराज नगरपालिका, कपिलवस्तु
सम्पर्क नं.: +977-9847063357
इमेल : kapurionline@gmail.com
वेबसाइट: www.kapurionline.com

सोसियल मिडिया

© 2022 KapuriOnline

No Result
View All Result
  • होमपेज
  • समाचार
  • कपुरी विशेष
  • स्थानीय
  • समाज
  • विदेश
  • राजनिति
  • विचार
  • शिक्षा
  • स्वास्थ्य
  • खेलकुद
  • मनोरञ्जन
  • अन्य
    • कृषि
    • प्रवास
    • माैसम
    • चाडपर्व
    • राशिफल
    • सम्पादकीय

© 2022 KapuriOnline